Τσάτσος, Κωνσταντίνος

(Αθήνα 1899 – 1987). Aκαδημαϊκός, πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από το 1975 έως το 1980. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Αθήνας και της Χαϊδελβέργης. Το 1930 αναγορεύθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα έως το 1931. Διετέλεσε υφηγητής (1931-32) και καθηγητής (1932-46) στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας στην έδρα της φιλοσοφίας του δικαίου. Το 1961 εξελέγη ακαδημαϊκός. Ασχολήθηκε με την πολιτική και εξελέγη βουλευτής στις περιόδους 1946-50, 1956-63, 1964-67 και 1974-75. Διετέλεσε υπουργός σε εννιά κυβερνήσεις με την εξής χρονολογική σειρά: Προνοίας και Εσωτερικών (Απρίλιος-Αύγουστος 1945), Τύπου και Πληροφοριών και προσωρινά Αεροπορίας (Νοέμβριος 1945), Παιδείας (1945-50), Συντονισμού (1950-51), Προεδρίας (1956-61), Κοινωνικής Προνοίας (1962-63), Δικαιοσύνης (1967) και Πολιτισμού (1974). Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Επιτροπής Σύνταξης του Συντάγματος (1974-75). Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας εξελέγη τον Ιούνιο του 1975. Ο Τ. έχει στο ενεργητικό του πολύτομο συγγραφικό έργο. Έγραψε νομικές, φιλοσοφικές και αισθητικές μελέτες, μελέτες με θέματα πολιτικής, παιδείας, λογοτεχνίας, καθώς και ποιήματα. Τα κυριότερα έργα του που εκδόθηκαν σε ξεχωριστούς τόμους τιτλοφορούνται: Η τριλογία της ψυχής μου, ποιήματα (1923), Ποιήματα (1924), Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου (1932), Η κοινωνική φιλοσοφία του Καντ (1935), Παλαμάς (3η έκδοση, 1966), Ελληνική πορεία (1953), Στις ρίζες της Αμερικανικής Δημοκρατίας (1955), Μελέτες φιλοσοφίας του δικαίου (1960), Δοκίμια αισθητικής και παιδείας (1960), Αισθητικά δοκίμια (1961), Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων (1962), Αφορισμοί και διαλογισμοί (τέσσερις σειρές, 1965-1969), Οι μεγάλοι ρήτορες και η ιστορία τους (τόμοι 2, 1968), Διάλογοι σε μοναστήρι (1974), Διάλογος με την ποίηση (1977) κ.ά. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση κειμένων του Δημοσθένη και του Κικέρωνα. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ακαδημαϊκός διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (1975-1980).